صالحی 
به گزارش روابط عمومی باشگاه نوآوری و فناوری یونسکو- ایران، به محض اینکه بینایی و شنوایی ما در معرض فضای واقعیت مجازی قرار می‌گیرد، مغز ما در واقع فریب می‌خورد و واقعیت مجازی را می‌پذیرد. افراد و شرکت‌های زیادی در تلاش هستند تا این توهم دیداری را به حواس دیگر ما گسترش دهند و به سمت آینده‌ای با غوطه‌وری کامل در این فضا حرکت کنند که تجربه واقعیت مجازی را با درگیر کردن همه حواس پنج گانه ما ممکن می‌کند.
اما این کار آسان نیست. همانطور که ما با جهان واقعی تعامل داریم، جهان نیز با ما ارتباط برقرار می‌کند و برای اینکه واقعاً احساس کنیم در حال زندگی در یک دنیای مجازی هستیم یا برای کنترل دقیق یک جسم مجازی و رباتیک در جای دیگری از کره زمین، دنیای مجازی نیز باید توانایی آن را داشته باشد که بر روی بدن ما نیروی متقابل وارد کند.
به عنوان مثال وقتی در دنیای مجازی به یک دیوار مشت می‌زنید، دست شما باید در جایی که به دیوار می‌رسد، متوقف شود یا وقتی به چیزی فشار وارد می‌کنید، باید مقاومت آن را احساس کنید. بنابراین باید یک لباس مخصوص واقعیت مجازی ساخته شود که همه این موارد را کاملاً اندازه گیری کند. اما اعمال نیروی متقابل در زاویای مختلف و در هر قسمت از بدن، یک کابوس سخت افزاری است.
اکنون یک شرکت آلمانی به نام “هولوترون”(Holotron) در تلاش است تا این تجربه فیزیکی را با ساخت یک اسکلت خارجی به همین نام فراهم کند. دکتر “مارسل ریسه” می‌گوید نمونه اولیه عملی این اسکلت خارجی را که اولین سیستم ابداعی برای اعمال نیروی متقابل است، طراحی کرده است.
“هولوترون” با کمی بلند کردن فرد از روی زمین و معلق کردن وی شروع می‌کند تا سطح مجازی و زاویه حرکت در دنیای مجازی را القا کند. این اسکلت خارجی به افراد این امکان را می‌دهد که هنگام پریدن یا پرتاب شدن به هوا، طوری احساس کنند که گویی در دنیای واقعی اتفاق می‌افتد.
نمونه اولیه این اسکلت خارجی پاهای فرد را دربر می‌گیرد و دارای چند موتور حرکتی و چندین حسگر است که به گفته دکتر “ریسه” در لحظه عمل می‌کند تا حرکات پای فرد را ردیابی کند و در صورت لزوم، مقاومت و نیروی متقابل اعمال می کند.
این دستگاه با نیروی یک بیستم گرانش طبیعی زمین تنظیم شده است تا پیاده روی و پرش در محیط واقعیت مجازی را با زحمت کمتری نسبت به زندگی واقعی ممکن کند، در حالی که هنوز به کاربر احساس تعادل می‌دهد.
در حال حاضر، موتورهای این اسکلت خارجی تنها در محل مفصل ران و زانو وجود دارند، اما در آینده این اسکلت با پنج موتور برای هر پا و موتورهای بیشتری برای بازوها، دست‌ها و پشت کاربر تکمیل می‌شود.
دکتر “ریسه” امیدوار است که از این نمونه اولیه حجیم به یک نمونه چند محوری و ظریف برسد که موجب کوچک شدن قطعات الکترونیکی پر حجم نمونه اولیه شود و توانایی چرخش و گردش کاربران در همه جهات در آن وجود داشته باشد.
با نمونه نهایی “هولوترون” می‌توان شنا کردن، پرواز و انواع دیگر فعالیت‌ها را در فضای واقعیت مجازی تجربه کرد. به گفته دکتر “ریسه”، با ارتقای بعدی “هولوترون”، بازخورد لمسی با دقت بالا برای تمام اعضای بدن، بازخورد گرمایی، بو و طعم نیز ایجاد خواهد شد.
“ریسه” این نمونه اولیه را با ۶۷ هزار دلار بودجه ساخته و برنامه نویسی کرده است و تاکنون چند برنامه کاربردی را برای آن راه اندازی کرده است که یکی به کاربر اجازه می‌دهد از پله‌ها بالا برود، یکی برخورد با یک توپ سنگین را شبیه سازی می‌کند، یکی به کاربر اجازه می‌دهد تا روی یک اسکیت بورد در سطوح ناهموار تعادل خود را حفظ کند، یکی کاربر را به دنبال یک سری از سنگ‌های متحرک قرار می‌دهد و دیگری وی را بر روی یک سطح کشسان و فنری بالا و پایین می‌کند.
در حال حاضر هدست‌های واقعیت مجازی مانند “اوکولوس” اثبات می‌کنند که چقدر می‌توان در یک دنیای مجازی تنها با یک هدست کوچک و سبک و به طرز شگفت آوری در دنیای مجازی غوطه ور شد. حال تصور کنید که در ۱۰ یا ۲۰ سال آینده فناوری VR تا کجا پیش خواهد رفت.
اکنون مردم می‌خواهند بدن خود را بیشتر در این فناوری درگیر کنند و دستگاه‌هایی مانند “هولوترون” این راه را هموار می‌کنند.
منبع:ایرنا